Objawy kliniczne wynikają głównie z lokalizacji i masy guza. U dzieci jest początkowo umiejscowione 40-50% chłoniaków nieziarniczych, w jamie brzusznej: w obszarze krętniczo-kątniczej dodatku do okrężnicy wstępującej, krezki i innych wewnątrzbrzuszne grupy węzłów chłonnych.
Co to jest chłoniak? Najprostsza odpowiedź mogłaby brzmieć następująco: Chłoniak to nowotwór rozwijający się z komórek układu limfatycznego. Układ limfatyczny jest niezbędny dla prawidłowej obrony naszego organizmu przed infekcjami oraz przed rozwojem niektórych poważnych chorób. Komórki, które tworzą układ limfatyczny to limfocyty powstające podobnie jak inne komórki krwi w szpiku kostnym. Część limfocytów krąży we krwi, stanowiąc jeden z rodzajów krwinek białych. Limfocyty tworzą także ważne narządy tego układu: grasicę, śledzionę, migdałki i bardzo liczne węzły chłonne. Istnieją dwa rodzaje chłoniaków: nieziarnicze chłoniaki złośliwe (Non-Hodgkin Lymphoma – NHL) oraz chłoniak Hodgkina (choroba Hodgkina, Hodgkin Disease- HD, dawna nazwa ziarnica złośliwa lub lymphogranulomatosis maligna – LGM). Tworzą one łącznie trzecią co do częstości występowania grupę nowotworów wieku dziecięcego – do 18 roku życia. Prawdopodobieństwo zachorowania na chłoniak nieziarniczy (NHL) rośnie wraz z wiekiem i obserwuje się stały wzrost liczby zachorowań u dorosłych (wzrost o 3-4% w skali roku). DEFINICJA NHL: Nieziarnicze chłoniaki złośliwe to nowotwory pojawiające się jako skutek klonalnego rozrostu komórek limfoidalnych czyli limfocytów B, limfocytów T lub komórek naturalnej cytotoksyczności – NK, w różnych stadiach ich różnicowania się. Na nieziarnicze chłoniaki złośliwe częściej chorują chłopcy (3:1). Choroba ta jest niezwykle rzadko rozpoznawana u niemowląt, około 70% zachorowań dotyczy dzieci między 5 a 15 rokiem życia. Dzieci z wrodzonymi jak i nabytymi niedoborami immunologicznymi takimi jak: zespół ataxia-teleangiektazja, zespół Wiskotta-Aldricha, pospolity zmienny niedobór odporności, niedobory immunologiczne związane z chromosomemX, zespół Blackfana-Diamonda, stany po transplantacjach szpiku i narządów i inne stany chorobowe gdy chory podlega leczeniu immunosupresyjnemu, zakażenia wirusowe (EBV, HTLV-1, HIV-8, HIV) są wielokrotnie bardziej narażone na zachorowanie na chłoniaki złośliwe i dlatego istotne jest traktowanie ich jako grupy ryzyka. W jaki sposób ustalana jest diagnoza chłoniaka? Do ustalenia rozpoznania choroby konieczne jest pobranie fragmentu chorego narządu np. węzła chłonnego szyjnego, migdałka podniebiennego lub wycinka z guza rosnącego w klatce piersiowej czy w brzuchu. Wycinek taki jest następnie badany przez lekarza histopatologa, którego rola polega na określeniu z jakim typem chłoniaka mamy do czynienia. Prawidłowa diagnoza histopatologiczna ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego leczenia pacjenta, gdyż dla każdego z typów NHL opracowano inne zestawy leków cytostatycznych (tzw. schematy leczenia). Przy podejrzeniu rozrostu chłoniakowego nie ma praktycznego zastosowania biopsja igłowa węzła, a jedynie operacyjne pobranie całego węzła lub wycinka z guza węzłowego. Badania z użyciem przeciwciał monoklonalnych pozwalają różnicować NHL z odczynami zapalnymi bądź nowotworami wywodzącymi się z innych tkanek, ale przede wszystkim umożliwiają określenie przynależności liniowej danego klonu komórek chłoniaka (linia limfocytów B, T, NK). Coraz większą wartość rokowniczą mają także badania genetyczne i molekularne wykrywające specyficzne dla danego podtypu NHL zaburzenia genetyczne. Ważne jest także pobranie szpiku kostnego i płynu mózgowo-rdzeniowego oraz wykonanie szeregu innych badań we krwi oraz badań obrazowych takich jak ultrasonograficzne badanie jamy brzusznej, tomografia komputerowa klatki piersiowej i/lub jamy brzusznej. Badania te mają na celu ustalenie, czy choroba ma tylko jedno ognisko, czy też i jak bardzo choroba jest rozprzestrzeniona? Z uwagi na agresywny przebieg choroby wszelkie badania diagnostyczne należy przeprowadzać bardzo szybko, tak aby nie opóźniać włączenia leczenia. Jak klasyfikowane są chłoniaki nieziarnicze w oparciu o badania histopatologiczne? Pod względem histopatologicznym NHL u dzieci przynależą głównie do trzech grup: Chłoniaki z komórek prekursorowych, limfoblastyczne T-komórkowe lub nie-B, nie-T (pro lub pre-B-komórkowe)- stanowią około 30-35% Chłoniaki z komórek dojrzałych (obwodowych) B: typu Burkitta lub rzadziej nie-Burkitta- stanowią około 45-50% Chłoniaki anaplastyczne olbrzymiokomórkowe, dotyczy najczęściej proliferacji z linii T lub null-cell (anaplastic large cell lymphoma- ALCL) – stanowią około 15% Inne rzadziej występujące to np.: rozlany chłoniak z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma – DLBCL) lub pierwotny śródpiersiowy chłoniak z dużych komórek B (primary mediastinal large B-cell lymphoma – PM-LBCL). Jakie objawy mogą wskazywać na rozwijający się w naszym organizmie chłoniak nieziarniczy? Nieziarnicze chłoniaki złośliwe to nowotwory o bardzo zróżnicowanych i często niespecyficznych objawach wstępnych. Tym niemniej należy dokładać wszelkich starań, aby diagnozę stawiać jak najszybciej, pamiętając, że każde dziecko czy młody człowiek z tą chorobą ma olbrzymie szanse na całkowite wyleczenie. Szanse te są tym większe, im wcześniej włączone jest specyficzne leczenie, zanim dojdzie do szerokiego rozprzestrzenienia się choroby w organizmie. Chłoniak nieziarniczy (NHL) może wzrastać w każdym miejscu w organizmie dziecka, gdzie zwykle lokalizuje się tkanka limfatyczna, zgrupowana w postaci węzłów chłonnych, migdałków w nosogardle, w grasicy czy w kępkach Peyera w przewodzie pokarmowym. Poza węzłami chłoniaki zajmować mogą inne narządy takie jak np.: wątroba, śledziona, szpik kostny, skóra i tkanka podskórna, tkanka płucna. Początkowo nowotwór zajmuje jedno miejsce (np. jeden węzeł chłonny w klatce piersiowej, jamie brzusznej czy na szyi), ale potrafi on bardzo szybko się rozprzestrzenić dając wiele zajętych chorobowo miejsc. Dzieje się tak dlatego, że nieprawidłowe, zmienione nowotworowo limfocyty krążą w obrębie całego organizmu i praktycznie nie ma dla nich miejsc niedostępnych. Chłoniaki nieziarnicze, na które chorują dzieci, młodzież czy młode osoby dorosłe cechuje zwykle agresywny i dość szybki rozrost, a więc wywiad chorobowy jest zazwyczaj krótki i najczęściej nie przekracza 2-3 tygodni. Chorobę sygnalizują objawy zależne od pierwotnej lokalizacji nowotworu jak np. niebolesne powiększenie regionalne węzłów chłonnych obwodowych; duszność czy kaszel w lokalizacji w obrębie klatki piersiowej (najczęściej w śródpiersiu), a niespecyficzne bóle brzucha, zaparcia stolca lub krwawienia z przewodu pokarmowego w lokalizacji brzusznej. Część chorych manifestuje także objawy ogólne (tzw. B-symptoms): Gorączka trwająca zwykle > 7 dni Osłabienie Utrata wagi Nocne poty Z dużym uproszczeniem, przydatnym jednakże w praktyce, można podzielić postaci kliniczne NHL u dzieci na: POSTAĆ BRZUSZNA – dotyczy około 38% chorych POSTAĆ ŚRÓDPIERSIOWA – dotyczy około 30% chorych POSTAĆ WĘZŁOWA – dotyczy około 11% chorych ZAJĘCIE UTKANIA LIMFATYCZNEGO PIERŚCIENIA GARDŁOWEGO WALDEYERA – dotyczy około 10% chorych POSTACI ROZSIANE z zajęciem licznych grup węzłów chłonnych, płynem w otrzewnej i/lub opłucnej, zajęciem wątroby, śledziony, tkanki płucnej, skóry, szpiku czy ośrodkowego układu nerwowego (OUN). BADANIA DIAGNOSTYCZNE: Podstawowym badaniem jest ocena histopatologiczna pobranego węzła chłonnego lub wycinków tkankowych. Ponadto konieczne jest u każdego chorego wykonanie szeregu badań umożliwiających określenie stopnia zaawansowania choroby. Takiej oceny dokonuje się w oparciu o: Szczegółowy wywiad uwzględniający występowanie wszelkich objawów ogólnych Badanie fizykalne pozwalające znaleźć węzłowe i pozawęzłowe okolice zajęte wstępnie przez chłoniaka i ocenić stan ogólny chorego wg. skali Karnofsky’ego Badania obrazowe pozwalające na szczegółowe (wielkość) określenie okolic zajętych, zarówno uchwytnych w badaniu fizykalnym jak i podejrzewanych w oparciu o wywiad (badania radiologiczne klp w dwu płaszczyznach AP i boczne kości; USG: jamy brzusznej, węzłów chłonnych, opłucnej-w razie wysięków, jąder; tomografia komputerowa, magnetyczny rezonans jądrowy, scyntygrafia Badanie szpiku kostnego- biopsja aspiracyjna i trepanobiopsja Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego Badanie cytomorfologiczne i immunologiczne wysieku opłucnowego lub/i otrzewnowego (uwaga! niekiedy umożliwia postawienie diagnozy histopatologicznej i pozwala uniknąć operacji brzusznych czy na klatce piersiowej!) OCENA STOPNIA ZAAWANSOWANIA KLINICZNEGO CHOROBY: Ocena stadium zaawansowania choroby ma podstawowe znaczenie dla podjęcia optymalnego schematu leczenia oraz dla celów prognostycznych. Tabela 1. Stopień zaawansowania klinicznego chłoniaków złośliwych wg. klasyfikacji Stadium I -pojedyncza węzłowa lub pozawęzłowa zmiana bez lokalnej progresji. NIE!: lokalizacja śródpiersiowa, brzuszna lub nadtwardówkowa Stadium II – mnogie zmiany węzłowe lub/i pozawęzłowe po tej samej stronie przepony z lub bez lokalnej progresji. NIE!: lokalizacja śródpiersiowa, nadtwardówkowa lub rozlana nieresekcyjna zmiana brzuszna Stadium III – zmiany po obu stronach przepony-wszystkie zmiany w klatce piersiowej (śródpiersie, grasica, opłucna)- rozlana, nieresekcyjna zmiana brzuszna- zajecie przestrzeni nadtwardówkowej- wieloogniskowe zajęcie kości Stadium IV Wszystkie guzy węzłowe i pozawęzłowe, przebiegające z równoczesnym zajęciem szpiku kostnego lub/i OUN (NHL rozpoznaje się wówczas, gdy liczba blastów chłoniakowych w szpiku nie przekracza 25% oraz brak ich we krwi obwodowej) Gdy choroba jest w stadium I możemy powiedzieć, że jest to jej wczesne stadium, gdy zaś w stadium II, że jest lokalnie zawansowana. Natomiast gdy ogniska choroby obecne są po obydwu stronach przepony jest to już wyższy stopień zaawansowania choroby. W stadium IV nowotwór jest szeroko rozprzestrzeniony. LECZENIE: W leczeniu NHL u dzieci stosowane są obecnie wielolekowe programy chemioterapii, dostosowane do typu histopatologicznego chłoniaka, do jego stadium zaawansowania i innych określonych czynników ryzyka. Jest to leczenie bardzo intensywne, obarczone licznymi potencjalnymi powikłaniami, które musi być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach klinicznych z odpowiednim zapleczem diagnostycznym i terapeutycznym. W ten sposób udaje się uzyskać znaczny odsetek wieloletnich remisji i całkowitych wyleczeń, sięgający 80% (w niższych stadiach zaawansowania nawet 95% – 100%). Na podstawie wieloletnich obserwacji ustalono, że już 2-letnie wolne od wznowy przeżycie z dużym prawdopodobieństwem świadczy o wyleczeniu dziecka. Nawroty choroby zdarzają się głównie w pierwszym roku leczenia, rzadziej w drugim roku, a wyjątkowo rzadko w późniejszych latach.
U mojej cioci po zrobieniu badań lekarz podejrzewa chłoniaka tarczycy. Podobno to rzadka choroba. Czy moglby mi ktos przyblizyc jak wyglada leczenie tej choroby i czy jest bardzo grozna?
Witam, dzisiaj odebrałam wyniki usg i krwi po przeglądzie technicznym kotka...niepokoi mnie następujący opis z usg”Węzły chłonne krezkowe lekko powiększone (krezkowe o średnicy 4-4,5 mm), zmienione odczynowo. Wokół węzłów oraz korzenia krezki widoczny dość znaczny odczyn zapalny”. Czy to początki chłoniaka u kotka? Zaczynam lekko świrować - w kwietniu już pożegnałam jednego kotka z powodu nowotworu trzustki... Inne narządy ok, w krwi podwyższona tyroksyna do dehydrogenaza do 7, białko całkowite do aluminy do 4,5, eozynofile do 8,7, neurofile obniżone do 46% (nie mogę wstawić więcej zdjęć z usg i krwi, dlatego opisałam). Lekarz nie powiedział nic, kontrola za 3 tygodnie... Cytat Inicjator dyskusji Opublikowany : 05/08/2021 17:48 Dzień samym badaniu USG nie da się stwierdzić, czy pacjent ma chłoniaka czy tż nie. W przypadku chłoniaka jelit, decydujący jest wynik badania bioptatu lub wycinka, pobranego ze śluzówki narządu. Powiększenie węzłów chłonnych krezkowych, wraz z odczynem zapalnym krezki może sugerować toczący się w obrębie jamy brzusznej proces zapalny – może on dotyczyć jelit, wątroby, żołądka, nerek, pęcherza, słowem każdego narządu w jamie brzusznej. Z pewnością warto mieć szczególną uwagę na pupila, zwłaszcza przy takim wyniku, jednak proszę nie popadać w panikę. Jeśli w czasie badania kontrolnego, za 3 tygodnie, zaleconego przez lekarza prowadzącego, okaże się, że powiększenie węzłów chłonnych utrzymuje się, warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym o dalszych możliwościach diagnostyki tego zwyrodnienia (można na przykład wykonać biopsję cienkoigłową albo pobrać wycinki do badania histopatologicznego w czasie laparotomii zwiadowczej). Warto też upewnić się, czy pupil nie ma problemów z trzustką (nie wspomniała Pani nic o lipazie dggr). Podniesione eozynofile mogą sugerować obecność pasożytów wewnętrznych lub reakcję alergiczną. Rozumiem, że kot nie wykazuje żadnych niepokojących objawów i badania jakie Pani wykonywała były profilaktyczne?Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii. OdpowiedźCytat Opublikowany : 10/08/2021 08:04
Laverdia-CA1. Laverdia-CA1 (verdinexor tabletki, Dechra) jest pierwszym doustnym lekiem przeznaczonym dla psów z chłoniakiem, warunkowo dopuszczonym do obrotu przez FDA. Verdinexor to selektywny inhibitor transportu jądrowego (Selective Inhibitor of Nuclear Export, SINE). Indukuje apoptozę i wzmacnia działanie antyproliferacyjne w
KatarzynaBialasiewicz/getty images Chorobami nowotworowymi dotyczącymi układu chłonnego (limfatycznego), odpowiedzialnego za obronę organizmu przed patogenami, są chłoniaki. Wyróżniamy chłoniaki nieziarnicze oraz chłoniaka Hodgkina. Rokowania w chłoniakach zależą przede wszystkim od ich zaawansowania oraz typu komórek, z których się wywodzą. Chłoniaki Hodgkina, dotyczące głównie osób młodych, rokują całkowitym wyleczeniem u ponad 80% chorych. Rokowania w przypadku chłoniaków nieziarniczych zależą przede wszystkim od ich podatności na leczenie oraz stopnia zaawansowania klinicznego w momencie rozpoznania. Co to są chłoniaki? Chłoniaki są nowotworami złośliwymi układu chłonnego, czyli systemu naczyń, narządów (takich jak migdałki podniebienne, grasica i śledziona) oraz węzłów chłonnych rozmieszczonych w całym organizmie. Główną rolą układu chłonnego, nazywanego inaczej limfatycznym, jest obrona organizmu przed patogenami. Chłonka, która płynie w naczyniach, zawiera komórki układu odpornościowego, czyli limfocyty – zdolne do produkcji przeciwciał, które neutralizują wnikające, groźne dla zdrowia, czynniki chorobotwórcze. Wyróżniamy limfocyty T i komórki cytotoksyczne (w skrócie nazywane NK), odpowiedzialne za bezpośrednie niszczenie drobnoustrojów, oraz limfocyty B, produkujące przeciwciała. Chłoniak to choroba polegająca na rozroście klonu nieprawidłowych komórek układu limfatycznego. Komórki te mogą ulec mutacji nowotworowej na każdym etapie ich skomplikowanego dojrzewania, z czego wynika duża różnorodność typów chłoniaków. Najczęściej spotykane są rozrosty nieprawidłowych limfocytów typu B. Rodzaje chłoniaków Podstawowy podział chłoniaków uwzględnia chłoniaki nieziarnicze (chłoniaki nie-Hodgkina) oraz chłoniaka Hodgkina. Do najczęstszych chłoniaków nieziarniczych zaliczamy: chłoniaki rozlane z dużych komórek B, chłoniaki grudkowe, chłoniaki z komórek płaszcza, chłoniaki Burkitta, chłoniaki naciekające narządy, np. mózg, płuca, żołądek czy skórę. Istnieje czterostopniowa klasyfikacja zaawansowania klinicznego chłoniaków (tzw. klasyfikacja z Ann Arbor). Stopień I oznacza chorobą ograniczoną do pojedynczych węzłów, natomiast IV, najwyższy, opisuje zajęcie węzłów chłonnych oraz narządów pierwotnie nienależących do układu limfatycznego. Objawy i leczenie chłoniaków Głównymi symptomami chłoniaków są powiększone węzły chłonne, objawy ogólne (gorączka, utrata masy ciała, nocne poty) oraz objawy uciskowe, wynikające z obecności guza nowotworowego poza węzłami chłonnymi. Główną metodą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, w niektórych przypadkach połączona z radioterapią. Sukces terapeutyczny, czyli szansa na całkowite wyleczenie pacjenta, zależy głównie od chemiowrażliwości (podatności na leczenie) nowotworu. Chłoniak Hodgkina, inaczej zwany ziarnicą złośliwą, dotyczy specyficznych limfocytów typu B, nazywanych komórkami Hodgkina. Objawy choroby oraz jej leczenie są podobne jak w przypadku chłoniaków nieziarniczych. Jakie są rokowania w poszczególnych typach chłoniaków? Chłoniaki nieziarnicze ze względu na rokowanie co do przeżycia podzielić można na: powolne, agresywne i wybitnie agresywne. Chłoniaki powolne rokują bardzo dobrze, chorzy nawet bez zastosowanego leczenia przeżywają kilkanaście lat. Do tej grupy zaliczają się chłoniaki: grudkowe, niektóre B-komórkowe, skóry i żołądka. W tych przypadkach leczenie nie musi zostać włączone bezpośrednio po rozpoznaniu choroby. Nowotwory te najczęściej pojawiają się u ludzi starszych. Po odpowiedniej terapii pacjenci przeżywają przeciętnie ponad 10 lat. Chorzy na chłoniaki nieziarnicze agresywne rokują gorzej – tacy pacjenci przeżywają do kilkunastu miesięcy bez podjęcia leczenia. Należy tu wymienić chłoniaka z komórek płaszcza, w przypadku którego średnie przeżycie wynosi około 4 lat. Chłoniak węzłów chłonnych z dużych komórek B rokuje podobnie – 5-letnie przeżycia wynoszą około 70%, a całkowite wyleczenie uzyskuje się u ponad 80% pacjentów. Jednakże rokowania w przypadku chłoniaka śródpiersia opornego na leczenie są bardzo niekorzystne: 2-letnie przeżycie wynosi jedynie kilkanaście procent. Do chłoniaków bardzo agresywnych zalicza się chłoniaki IV stopnia, chłoniaka Burkitta oraz chłoniaki występujące w mózgu. Ich leczenie należy rozpocząć od razu po rozpoznaniu. Mimo miejscowej agresywności rokowania po leczeniu są bardzo dobre – wieloletnie przeżycia wynoszą około 80%. W przypadku chłoniaka Hodgkina rokowania są dobre. Trwałe wyleczenia po odpowiedniej terapii wynoszą ponad 80%. U chorych, u których po pierwszej linii chemioterapii nastąpiła wznowa nowotworu i konieczny był przeszczep komórek krwiotwórczych, przeżycia wieloletnie sięgają 50%. Zobacz film: Czym są chłoniaki? Bibliografia: 1. Szczeklik A., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2016.
Dzień dobry, chciałam się dowiedzieć, jakie są objawy chłoniaka? słyszałam, że ryzyko zachorowania na ten nowotwór wzrasta po przebyciu mononukleozy zakaźnej. czytałam też, że często jego objawem jest powiększony tylko jeden migdał. otóż, mam problem. od czasu mononukleozy cierpię na stany podgorączkowe, a mój lewy migdał jest trochę powiększony oraz wrażliwy na stany
Co to jest chłoniak? Fot. Adiano / Opublikowano: 09:28Aktualizacja: 14:35 Chłoniak to ogólne określenie używane w odniesieniu nowotworów układu limfatycznego. Objawy chłoniaka obejmują powiększenie węzłów chłonnych, gorączkę, gwałtowną utrata masy ciała. Najczęściej chłoniaki diagnozuje się u dzieci oraz u dorosłych po 60. roku życia. W podstawowym podziale wyróżniamy dwa rodzaje choroby: chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Chłoniak – co to jest?Przyczyny rozwoju chłoniakaRodzaje chłoniakówTypy chłoniaków nieziarniczychObjawy chłoniakaDiagnostyka chłoniakówLeczenie chłoniakówChłoniak – rokowania Chłoniak – co to jest? Chłoniak jest nowotworem, który rozwija się w układzie limfatycznym (inaczej nazywanym układem chłonnym), stanowiącym element układu odpornościowego. Poprzez układ limfatyczny po organizmie krąży płyn nazywany chłonką, który zawiera limfocyty – komórki odpowiedzialne za zwalczanie infekcji. Występowanie chłoniaków wiąże się z nieprawidłowym podziałem i nadmiernym namnażaniem limfocytów z grup B i T. W przebiegu chłoniaka komórki te mogą tracić zdolność do eliminowania czynników zakaźnych, przez co pacjent jest bardziej podatny na infekcje. Objawy chłoniaka mogą dotyczyć różnych narządów, ponieważ układ limfatyczny jest rozległy, jego elementy występują w wielu obszarach ciała. W związku z tym chłoniaki wywołują u niektórych pacjentów symptomy w organach takich jak skóra, żołądek, mózg. Przyczyny rozwoju chłoniaka Dokładne przyczyny chłoniaka do tej pory nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Wiemy natomiast, że twoje ryzyko zachorowania jest zwiększone, jeśli: chorujesz na inne schorzenie osłabiające układ odpornościowy, przyjmujesz leki immunosupresyjne, przebyłaś zakażenie niektórymi wirusami, wirusem Epsteina-Barra, chłoniak rozwinął się u twojego rodzica lub rodzeństwa, byłaś narażona na promieniowanie jonizujące. Rodzaje chłoniaków Rodzaj, a co się z tym wiąże również objawy chłoniaka, zależne są od jego lokalizacji. W podstawowym podziale chłoniaków wyróżniamy: chłoniak Hodgkina (chłoniak ziarniczy) – najczęściej występujący chłoniak u dzieci, grupą narażoną na zachorowanie są także dorośli w wieku około 20 lat i osoby po 70. roku życia; chłoniak tego typu rozprzestrzenia się w sposób uporządkowany z jednej grupy węzłów limfatycznych do kolejnej, chłoniak nieziarniczy – objawy są podobne jak w przypadku chłoniaka Hodgkina; ten nowotwór stanowi mały odsetek zachorowań u dzieci, częściej chorują na niego dorośli, zwłaszcza osoby po 60. roku życia; chłoniak nieziarniczy rozprzestrzenia się po układzie limfatycznym w nieuporządkowany sposób. Typy chłoniaków nieziarniczych Chłoniaki nieziarnicze są bardziej rozpowszechnione w społeczeństwie od chłoniaków Hodgkina. W Polsce na ten typ nowotworu choruje kilkanaście tysięcy osób. Mogą umiejscowić się niemal w każdym narządzie. Rodzaje chłoniaków nieziarniczych to: przewlekła białaczka limfatyczna, chłoniak Burkitta – rozwija się zwykle bardzo szybko (w kilka dni lub tygodni), dając objawy w postaci powiększenia dużej liczby węzłów chłonnych w wielu obszarach ciała; rokowania chłoniaka tego typu są dobre – w większości przypadków reaguje on na leczenie, chłoniak śródpiersia– objawy to zwykle narastająca duszność lub uporczywy kaszel, chłoniak z obwodowych komórek T, chłoniak tarczycy – objawy są podobne do tych, które towarzyszą niedoczynności tarczycy albo chorobie Hashimoto, chłoniak skóry – nowotwór, którego objawy rozpoczynają się od skóry i w momencie diagnozy nie dotykają żadnych innych narządów; symptomami, w zależności od jego rodzaju, są: czerwona, sucha wysypka (często rozległa) lub występowanie grudek w skórze, zwykle w jednym/dwóch obszarach ciała; większość chłoniaków skóry rozwija się powoli, chłoniaki układu pokarmowego (chłoniak żołądka) – objawy przypominają kłopoty z trawieniem; chorzy skarżą się na ucisk w jamie brzusznej, obwód brzucha może ulec powiększeniu, chłoniak grudkowy – objawem tego guza jest powtarzający się niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin, który wynika z powiększenia węzłów chłonnych, chłoniak mózgu – objawy zależą od tego, w której części mózgu występuje nowotwór; mogą pojawić się bóle głowy, problemy ze wzrokiem, zmiany osobowości, drgawki, problemy z chodzeniem i równowagą. Zobacz także Objawy chłoniaka Objawy chłoniaka nieziarniczego i chłoniaka Hodgkina są bardzo do siebie podobne. Objawy chłoniaka u dzieci nie różnią się od występujących u dorosłych. Pierwsze objawy chłoniaka można porównać do symptomów przeziębienia. Chory ma nawracające infekcje, które są oporne na leki. Towarzyszy im gorączka powyżej 38 stopni C. Widoczne są, choć nie zawsze, powiększone węzły chłonne. Organizm jest wymęczony postępującym procesem chorobowym. Jeśli nowotwór się rozwija, dochodzą kolejne objawy, tj. nocne poty, zaburzenia łaknienia i nagły spadek wagi, który następuje w ciągu kilku miesięcy. Rokowania w takim przypadku mogą być niekorzystne. Gdy atakuje ośrodkowy układ nerwowy, występuje czasami porażenie kończyn. Objawy skórne chłoniaka najczęściej obejmują nieustępujący świąd skóry całego ciała. W przypadku zaatakowania przez nowotwór węzłów chłonnych w okolicy jamy brzusznej pojawiają się bóle brzucha i problemy trawienne. Objawy chłoniaków w morfologii (zwłaszcza przy chorobie Hodgkina) są widoczne dopiero w zaawansowanych stadiach. Diagnostyka chłoniaków Diagnostyka chłoniaków obejmuje szereg badań. U chorego wykonuje się biopsję węzłów chłonnych, aby precyzyjnie określić stadium zaawansowania nowotworu. Zleca się także badania obrazowe i podstawową analizę krwi – w tym morfologię i odczyn Biernackiego (OB). Niekiedy wykonuje się laparotomię (laparoskopowe wycięcie zmienionej tkanki). Uzyskane wyniki są wskazówką do dalszego postępowania. Aby ocenić stan zaawansowania chłoniaka, używa się 4-stopniowej skali Ann Arbor, w której: stopień I to zajęcie jednej grupy węzłów, II stopień oznacza zajęcie większej ilości grup węzłów, jednak wyłącznie po jednej stronie przepony, III stopień to zajęcie węzłów po obu stronach przepony, w stopniu IV dochodzi także do nacieku nowotworowego szpiku i narządu pozalimfatycznego. Ponadto do klasyfikacji dodaje się oznaczenia A (brak objawów ogólnych), B (objawy ogólne), E (przerzuty do narządów pozawęzłowych). Chłoniaki leczy się za pomocą chemioterapii. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworowych. Niestety ma ona wpływ na zdrowe komórki układu immunologicznego, dlatego pacjent jest narażony na brak odporności. Leczenie przeprowadza się zwykle w warunkach szpitalnych. U niektórych pacjentów wykonuje się przeszczep szpiku kostnego od niespokrewnionego dawcy. W terapii chłoniaków wykorzystuje się również radioterapię i kurację sterydami. Mogą one wywołać skutki uboczne nawet kilka lat po zakończeniu leczenia. Chory w tym okresie musi być pod ścisłą kontrolą lekarza. Chłoniak – rokowania Rokowania chłoniaka bywają niekorzystne, jeśli przejmie on kontrolę nad układem nerwowym lub gdy jest nieleczony. W pozostałych przypadkach istnieje duża szansa na całkowitą remisję. Dzięki nowatorskim terapiom ponad 80 proc. osób dotkniętych tą chorobą żyje co najmniej 5 lat po diagnozie, większość z nich udaje się całkowicie wyleczyć. U części pacjentów rozwijają się niestety długoterminowe powikłania chłoniaka. Wśród nich wymienić można zwiększone ryzyko rozwoju innych nowotworów w przyszłości. Bibliografia Centers for Disease Control and Prevention (2018) Lymphoma. National Health Services (2018) Hodgkin lymphoma. National Health Services (2018) Non-Hodgkin lymphoma. Lymphoma action (2019) Skin lymphoma. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
u noworodków poprawny wynik wynosi od 135 do 750 U/l, u dzieci do roku norma LDH mieści się w zakresie od 180 do 435 U/l, badanie LDH u dziecka pomiędzy 1 a 6 rokiem życia powinno wskazać wynik od 160 do 370 U/l, między 7 a 17 rokiem życia wyniki LDH powinny wskazywać od 105 do 293 U/l. Podwyższone LDH występuje u młodszych dzieci.
Do rozrostu nowotworowego dochodzi, kiedy w trakcie dojrzewania limfocytów pojawia się błąd, w wyniku którego powstaną nieprawidłowe komórki. Następnie te nieprawidłowe komórki nowotworowe ulegają nagromadzeniu w różnych częściach organizmuObjawy chłoniakaKlasyczne objawy chłoniaka:powiększenie węzłów chłonnychnaciek (guz) pozawęzłowypowiększenie śledziony i wątrobyobjawy ogólne choroby takie jak gorączka, poty nocne lub utrata masy mogą atakować wszystkie układy i narządy. Z tego powodu możliwe jest wystąpienie szeregu objawów, które mogą sugerować, gdzie doszło do nacieczenia nowotworowego i ucisku chorobowo zmienionych węzłów chłoniaka i lokalizacja nowotworuObjawGdzie może być umiejscowiony chłoniakbóle i opuchnięcie nógmogą sugerować obecność chłoniaka w okolicach dużych naczyńbóle głowy i kręgosłupa, porażenie nerwów czaszkowych, osłabienie kończyn, parestezje, ból typu korzeniowegomogą wskazywać na umiejscowienie nowotworu w mózgu i/lub kręgosłupiebolesność w obrębie jamy brzusznej, powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, żółtaczka, krwawienie z przewodu pokarmowego, utrata wagi, czy niestrawnośćmogą sugerować obecność chłoniaka w przewodzie pokarmowymduszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, trudności w połykaniumogą sugerować zajęcie węzłów w okolicy klatki piersiowejniedokrwistość i małopłytkowośćmogą być wyrazem zajęcia szpiku kostnegoRodzaje chłoniakaChłoniaki ziarnicze, chłoniaki nieziarniczeNajbardziej ogólny podział to podział na chłoniaki ziarnicze (ziarnica złośliwa, znana również jako choroba Hodgkina) i nieziarnicze, które wywodzą się z limfocytów B, T oraz komórek natural killers – agresywne, chłoniaki łagodneChłoniaki różnią się między innymi szybkością przebiegu choroby. Zależnie od tego dzielimy je na agresywne, które mogą doprowadzić do śmierci chorego (oczywiście jeśli się nie podejmie leczenia) w ciągu kilku lub kilkunastu miesięcy oraz łagodne (indolentne) przebiegające powoli. Ich rozwój może trwać nawet kilkanaście tej pory nie udało się odkryć, co konkretnie jest przyczyną rozwoju chłoniaków. Możliwe jest natomiast wskazanie czynników ryzyka, które sprzyjają rozwojowi choroby. Zarówno w przypadku chłoniaków nieziarniczych, jak i chłoniaka Hodgkina, czynniki te są ryzykachoroby autoimmunologiczne – zauważono, że u osób chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), celiakię, toczeń, chorobę Hashimoto czy zespół Sjorgena występuje zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaków;zakażenia wirusowe – istnieją dane potwierdzające onkogenne znaczenie wirusów Epsteina-Barr (EBV) i ostrej T-komórkowej białaczki/chłoniaka osób dorosłych (HTLV-I), zapalenia wątroby typu C (HCV), cytomegalii (CMV), ludzkiego wirusa opryszczki typu 8 (HHV-8) oraz SV-40 i HTLV-II;zakażenia bakteryjne – zakażenie Helicobacter pylori, krętkiem boreliozy czy Campylobacter jejuni;obniżenie sprawności funkcjonowania układu odpornościowego u osób przyjmujących leki immunosupresyjne oraz u osób zakażonych wirusem HIV, także z powodu wrodzonych niedoborów odporności;stosowania radio- lub chemioterapii z powodu konieczności leczenia innego nowotworu może czasem prowadzić do rozwoju wtórnego nowotworu;narażenie na promieniowanie jonizujące;narażenie na substancje chemiczne i toksyny obecne w rozpuszczalinkach, nawozach, opryskach roślin, benzen, azbest, lakiery, farby, pyły;predyspozycje dowodzą, że zapadalność w przypadku chłoniaka Hodgkina wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku kolei typy nieziarnicze zbierają żniwo w wysokości kilkunastu zachorowań na 100 tys. Najczęściej zachorowaniu ulegają młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz 60–70-latkowie. Możliwe jest także wystąpienie chłoniaków nieziarniczych u HodgkinaZachorowalność na chłoniaka Hodgkina (HL) wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku chłoniaka HodgkinaZdecydowana większość chorych zgłasza się do lekarza z powodu powiększenia węzłów chłonnych. Najczęściej są to powiększone węzły chłonne obwodowe znajdujące się powyżej przepony-szyjne, nadobojczykowe, pachowe. Węzły chłonne zwykle nie są bolesne, skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do powiększenia śledziony (30 proc. chorych).W ok. 60–70 proc. przypadków zachorowań zauważa się też powiększenie węzłów śródpiersia, co może się objawiać przewlekłym kaszlem, dusznością czy bólami pozawęzłowe chłoniaka Hodgkina zdarzają się rzadko. Choroba może się wtedy szerzyć przez ciągłość lub rozsiewać drogą krwionośną. Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych należą: płuca, wątroba, szpik kostny, 30 proc. chorych w momencie rozpoznania ma objawy ogólne takie jak:gorączka,nocne poty,zmniejszenie masy ciała (> 10 proc. w ciągu 6 mies.),chorobie może też towarzyszyć uporczywy świąd nieziarniczeChłoniaki o małej złośliwości (łagodne, indolentne)Mają one łagodny przebieg, który wiąże się z wieloletnim okresem przeżycia bez leczenia. Często nie wymagają rozpoczęcia leczenia – obowiązuje natomiast systematyczna kontrola węzłów chłonnych i morfologii („watch and wait”).Wskazaniem do rozpoczęcia terapii może być pojawienie się objawów ogólnych choroby (gorączka, poty, utrata masy ciała), znaczne powiększenie węzłów chłonnych śledziony, wątroby, istotne nacieczenie szpiku kostnego, czego wyrazem może być niedokrwistość i części chorych (3–10 proc.) po różnym czasie trwania choroby obserwuje się transformację w bardziej agresywnego występujące chłoniaki indolentne to: przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniak limfocytowy, chłoniak o dużym stopniu złośliwości (agresywne)Przeżycie chorych na tego typu nowotwór bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu występującym chłoniakiem z tej grupy to chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL). Chłoniaki agresywne zawsze wymagają podjęcia pilnego diagnostyki typów nieziarniczych, jest podobnie , jak w HL, badanie histopatologiczne (węzła chłonnego, nacieku tkankowego, szpiku)Leczenie chłoniaków nieziarniczychWybór metody leczenia jest zdeterminowany przez:typ histopatologiczny miany,stopień zaawansowania choroby, przez który rozumiemy wielkość i lokalizację nacieku,wiek,stan ogólny obejmuje radioterapię (często wystarczającą dla niewielkich zlokalizowanych nacieków chłoniaka indolentnego), chemioterapię, złożoną najczęściej z kilku cytostatyków, immunoterapię (przeciwciała monoklonalne, które w precyzyjny sposób odnajdują komórki nowotworowe i następnie je niszczą).Najczęściej stosowany standard rozpoczynający leczenie to kombinacja chemio- i immunoterapii. W przypadku zachorowania na chłoniaka skóry stosuje się fotochemioterapię PUVA i promieniowanie w leczeniu stosuje się tzw. leczenie wspomagające, które ma na celu chronić chorego przed zakażeniami, pomagać w namnażaniu zdrowych leukocytów czy też przeciwdziałać bólowi i wymiotom, które mogą wystąpić, jako działanie niepożądane leczenia chłoniaków agresywnych, w przeciwieństwie do indolentnych powinno być wdrożone jak uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60 u których wystąpiła remisja po leczeniu muszą się zgłaszać na zaplanowane kontrole oraz wykonywać zalecone badania. Chorzy muszą być pod stałą kontrolą, ponieważ należy obserwować stan zdrowia pacjenta, aby na czas zauważyć nawrót lub postęp chłoniakaLeczenie polega na zastosowaniu chemioterapii lub w skojarzeniu chemio- i ostatniej dekadzie dokonał się znaczący postęp w leczeniu chłoniaka bowiem do terapii leki celowane (działające wybiórczo na komórki nowotworowe), takie jak: brentuksymab vedotin, przy chłoniakuRokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu chłoniakaBadanie histopatologicznePodstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla chłoniaka Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu laboratoryjneUstalenie stopnia zaawansowania chorobyOcena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).Warto wiedziećBardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła , bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem przynajmniej raz w roku diagnoza i podjęte leczenie mogą uratować ci życie.
Chłoniak Burkitta to nazwa określająca typ nowotworów złośliwych zaliczanych do grupy chłoniaków nieziarnicznych. Ten typ nowotworu występuje głównie u osób młodych: dzieci i młodzieży, żyjących w regionie Afryki Równikowej. W niektórych przypadkach rozwój chłoniaka Burkitta wiąże się z niedoborami w funkcjonowaniu układu immunologicznego. Zaliczyć tu należy zarówno
Fot. Hero Images / Getty Images Morfologia jest badaniem podstawowym wykorzystywanym również w diagnostyce chłoniaka Hodgkina. Odchylenia od normy w badaniu laboratoryjnym mogą nie pojawić się u każdego, a w zależności od postępu choroby wynik morfologii u osób z chłoniakiem może się znacząco różnić. Chłoniak Hodgkina jest klonalnym rozrostem komórek Reed-Sternberga i komórek Hodgkina, które wywodzą się z limfocytów B. Nie jest znana etiologia tej choroby, zmiany odczynowe są obecne przede wszystkim w obrębie węzłów chłonnych. Jednym z badań mogących wskazywać na tę jednostkę chorobową jest morfologia. Morfologia a chłoniak Hodgkina Morfologia jest podstawowym badaniem krwi, które pozwala na określenie stanu elementów morfotycznych krwi. Umożliwia ocenę wartości krwinek czerwonych, ich ilość, objętość, wysycenie hemoglobiną. Pozwala na określenie ilości płytek krwi i wskaźników układu białokrwinkowego. Ten ostatni wskazuje na udział procentowy poszczególnych frakcji białych krwinek, a jego zaburzenia są częstą wskazówką laboratoryjną w poszukiwaniu choroby. W przypadku chłoniaka Hodgkina morfologia nie zawsze ulega zmianie. Właściwie odsetek osób z zaburzeniami w morfologii krwi, szczególnie na wczesnym etapie rozwoju choroby, jest niewielki. Chłoniak Hodgkina – obraz kliniczny Początkowo objawy są ogólne: znaczne osłabienie, męczliwość, ból węzłów chłonnych i świąd skóry. Zdarzają się utrata masy ciała i poty nocne z towarzyszącą wysoką gorączką. Stopień I chłoniaka charakteryzuje się powiększeniem jednego węzła lub grupy przyległych węzłów chłonnych. Obejmuje również pojedynczą zmianę pozawęzłową, jednak wtedy bez jednoczesnego zajęcia węzłów chłonnych. Najbardziej zaawansowane jest stadium IV chłoniaka, charakteryzujące się nie tylko zajęciem węzłów chłonnych, ale również odległymi naciekami pozalimfatycznymi. Przekonajcie się, jakie znaczenie ma badanie na obecność genów BRCA1 i BRCA2: Zobacz film: Gen BRCA a nowotwory. Źródło: 36,6 Objawy związane z zajęciem węzłów chłonnych zależą od lokalizacji zmian. Jeśli są to zmiany w śródpiersiu, mogą wywołać kaszel, duszność. W innych miejscach w organizmie – niedrożność przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu i nie tylko. Pozawęzłowe zmiany obejmują powiększenie śledziony, wątroby i zmiany w kościach, macicy, skórze, szpiku, co daje odzwierciedlenie w badaniach krwi, w tym w morfologii. Początkowo choroba szerzy się przez ciągłość na sąsiadujące okolice, a następnie drogą krwi do odległych struktur limfatycznych i narządów wewnętrznych. Badania w diagnostyce chłoniaka Hodgkina Pierwszym wykonywanym badaniem jest morfologia krwi. Jak wcześniej wspomniano, tylko część chorych wykazuje istotne zmiany w tym badaniu podstawowym. U około 15% chorych wzrasta poziomu neutrofilii, eozynofilii i limfocytów. Morfologia w przebiegu chłoniaka Hodgkina może wskazywać na małopłytkowość, niedokrwistość (najczęściej normocytową), a czasami niedokrwistość autoimmunohemolityczną. Potwierdzenie rozpoznania wymaga przeprowadzenia szerszego panelu badań, jak pobranie węzła chłonnego do analizy i badanie histopatologiczne.
Re: chłoniak u dziecka Wiesz, osobiście nie mialam do czynienia z chłoniakiem, ale teoretycznie wiem, że u dzieci tego typu nowotwory dobrze reagują na leczenie. Nie chcę tutaj rozbudzać fałszywych nadziei, bo to bardzo poważne tematy, ale bardzo wiele dzieci udaje się całkowicie wyleczyć.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 12:58 Konsultacja merytoryczna: Lek. Bartosz Domagała ten tekst przeczytasz w 7 minut Chłoniak budzi ogromny lęk wśród pacjentów. Tymczasem większość przypadków chłoniaka daje lepsze rokowania niż... cukrzyca. Jakie są objawy tej choroby? Co warto o niej wiedzieć? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online - Chłoniaki budzą lęk. Dlaczego? - Bo to bardzo podstępny nowotwór. Może rozwijać się latami niemal bezobjawowo lub podwajać swoją masę w ciągu mniej niż 24 godzin. Istnieje kilkadziesiąt podtypów chłoniaków, różniących się obrazem klinicznym. Część z nich zajmuje węzły chłonne, inne mają postać nacieków narządowych, rozwijając się w śledzionie, ścianie przewodu pokarmowego, tkance płuc, skórze czy centralnym układzie nerwowym, jeszcze inne powstają pierwotnie w szpiku, z obecnością komórek nowotworowych we krwi obwodowej. Na chłoniaka można zachorować w każdym wieku. Chłoniaki limfoblastyczne, Burkitta, czy zarnica złośliwa (zwana również chłoniakiem Hodgkin’a) dotykają często osoby bardzo młode. Pozostałe chłoniaki nieziarnicze występujące częściej u osób starszych. Jednak medycyna coraz lepiej radzi sobie z nimi. Tymczasem, kiedy ktoś dowiaduje się, że ma cukrzycę, która jest nieuleczalną chorobą, nikt specjalnie mu nie współczuje. Człowiek, u którego rozpoznano chłoniaka, może nawet targnąć się na własne życie. Tymczasem większość z chłoniaków, także w zaawansowanym stadium klinicznym, ma lepsze rokowania niż cukrzyca. Wiadomo, że chory na cukrzycę czy na chłoniaka o niższym stopniu złośliwości będzie borykał się z tym schorzeniem całe życie, ale obaj mogą żyć długo i całkiem komfortowo. Paradoksalnie, w przypadku chłoniaków agresywnych, szybko postępujących, większość z chorych może być całkowicie wyleczona. - Czy strach pacjentów przed chłoniakiem opóźnia rozpoczęcie przez nich leczenia? - Trafiła do mnie bardzo młoda pacjentka, która miała węzły chłonne pod pachami o wymiarach dużej pomarańczy. Zwlekała długo z wizytą u lekarza, bo przerażało ją spotkanie onkologa. Na szczęście, udało się jej pomóc – jest obecnie już paręnaście lat po przeszczepie szpiku, ale zwlekanie nie było rozsądnym podejściem. - Jakie objawy są charakterystyczne dla chłoniaka? - Objawy sygnalizujące obecność chłoniaka są niespecyficzne, stąd bardzo ważne jest, aby wszystkie niepokojące zmiany, które utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie, konsultować z lekarzem. Najczęściej występującym symptomem jest znaczne powiększenie się jednego lub kilku węzłów chłonnych na szyi, w okolicach obojczyka, pod pachami lub w pachwinach. Co charakterystyczne, powiększeniu węzłów nie towarzyszą charakterystyczne objawy dla stanu zapalnego, takie jak ich ból, tkliwość czy zaczerwienienie. Szczególnie niepokojące jest, gdy po 2-3 tygodniach leczenia przeciwzapalnego węzły chłonne nadal są powiększone. Lekarz powinien wtedy zlecić morfologię i biochemię krwi, i badania obrazowe, takie jak tomografia klatki piersiowej czy USG brzucha. W części przypadków powiększają się wyłącznie węzły chłonne wewnątrz organizmu - w jamie brzusznej czy klatce piersiowej, stąd można to wykryć jedynie przypadkowo podczas badań wykonywanych w związku z innymi schorzeniami lub wtedy, gdy wywołują już poważne dolegliwości. Niestety, wówczas choroba najczęściej jest już bardzo zaawansowana. Innymi niepokojącymi objawami mogą być uczucie zmęczenia, nocne poty, gorączka, częste infekcje czy spadek wagi o 10% oraz uporczywy świąd skóry, często leczony przez wiele lat przez dermatologów jako atopowe zapalenie skóry. Dla przykładu, chłoniak Hodgkina, rozwija się zwykle bezobjawowo, jako powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia, wykrywany jest w Polsce później niż w krajach Europy Zachodniej, ponieważ mniej osób w naszym kraju uprawia regularnie sport. Pierwszym objawem może być tu duszność wysiłkowa, która u młodych ludzi nie pojawi się przecież w trakcie spaceru do autobusu czy po wyjechaniu windą na IV piętro. Przy regularnie podejmowanych wysiłkach, zauważyliby taką zmianę wcześniej. - Czy znamy przyczyny powstawania chłonia? - Wiemy na pewno, że nie jest to choroba dziedziczna ani zakaźna. Chociaż częściej na chłoniaka zapadają osoby, które chorowały na mononukleozę zakaźną, ale nadal to raptem paręnaście osób/sto tysięcy rocznie (tego nawet nie ma jak wyrazić w procentach). Dostrzeżono też pewne związki między zakażeniem HIV, bakterią Helicobacter pylori i zapalenia wątroby typu C a wzrostem ryzyka zachorowania na chłoniaka. Czynnikami sprzyjającymi może być też kontakt z niektórymi chemikaliami. Czujnością powinny wykazać się też osoby z wrodzonymi niedoborami odporności, reumatoidalnym zapaleniem stawów, po przeszczepach i transfuzji, radioterapii lub chemioterapii, z astmą, alergią, celiakią, gruźlicą. - Czy wczesne postawienie diagnozy w przypadku chłoniaka ma wpływ na sukces leczenia? W przypadku chłoniaków o dużej złośliwości, tak. Chociaż już w przypadku choroby Hodgkina - jednego z najlepiej rokujących nowotworów – nie jest to takie oczywiste. Całkowite wyleczenie udaje się osiągnąć u 95% chorych, praktycznie niezależnie od czasu, w którym postawiono rozpoznanie. Jednak im później rozpozna się proces tym intensywniejsze musi być leczenie i tym więcej związanych z nim odległych efektów działań niepożądanych. W przypadku chłoniaków nieziarniczych, o pośrednim stopniu złośliwości można wyleczyć 40-70% chorych. Paradoksalnie im bardziej złośliwy chłoniak, tym większa szansa na wyleczenie. Medycyna gorzej radzi sobie z chłoniakami o niskim stopniu złośliwości – kolejne wznowy procesu są niejako wpisane w naturalny rozwój choroby. Dlatego komfort i długość życia (w większości przypadków paręnaście i więcej lat) jest ważniejsza od często nieudanych prób „wyrwania choroby z korzeniami”. Dlatego w pierwszym etapie leczenia obserwujemy pacjenta. Mimo że chory z przewlekłą białaczką limfatyczną (najczęstszym w Polsce podtypem białaczki) ma nieraz pięć czy dziesięć razy więcej białych ciałek krwi niż przewiduje norma, nie włączamy chemioterapii bez potrzeby. Pacjent nie choruje „na wynik morfologii” – nie to chcemy poprawić, zwłaszcza, że rozpoczęcie chemioterapii sprzyjałoby infekcjom, i tak już częstszym ze względu na chorobę. Odraczanie leczenia do czasu wystąpienia objawów klinicznych, pojawienia się dużych węzłów chłonnych czy śledziony jest w tym przypadku ugruntowaną praktyką lekarską. Liczba linii chemioterapii, którym może być poddany pacjent w ciągu całego życia jest ograniczona do 6-7. Dlatego postępowanie lecznicze musi to uwzględniać. Tłumaczę to swoim pacjentom, że jest to jak z drogą, na którą pada śnieg. Mamy do dyspozycji na całą zimę sześć pługów śnieżnych jednorazowego użytku. Jeśli na drodze są 3 cm śniegu, nie używamy od razu pługu, bo nie chodzi o to, aby droga była perfekcyjnie odśnieżona, ale – przejezdna. - Co wpływa zatem na sukces terapeutyczny w walce z chłoniakiem? - W dużej mierze to, jak żyliśmy zanim zachorowaliśmy. Np. pewien rodzaj chłoniaka zwalczamy chemioterapią i lekami, które powodują uszkodzenie serca. To kiedy ono nastąpi zależy od stanu ogólnego pacjenta. Z tym że w Polsce ok. 20% pacjentów umiera po 3 latach od zakończenia terapii, z czego 1/3 z powodu niewydolności krążenia. W Europie Zachodniej taką częstość powikłań kardiologicznych obserwuje się po 10, 15 latach. Wynika to z trybu życia - diety, nadwagi, palenia papierosów, braku regularnych wysiłków fizycznych. Stan chorego decyduje też o wyborze terapii. Wiek metrykalny nie ma tu decydującego znaczenia - pamiętam mojego pacjenta, który mając 78 lat został zakwalifikowany do przeszczepu szpiku od dawcy niespokrewnionego. Ale był w tak doskonalej formie, że grał po cztery godziny dziennie w tenisa. - Stowarzyszenie Przyjaciół Chorych na Chłoniaki „Przebiśnieg” z okazji Dnia Babci i Dziadka zorganizowało akcję „Zapytaj Bliskich o zdrowie”. Zachęcają, by przy okazji składania życzeń zapytać ich o zdrowie. Jak wygląda w Polsce leczenie chłoniaków u osób w wieku podeszłym? Chłoniaki agresywne bez podjętej terapii pozwalają choremu na przeżycie kilku do kilkunastu miesięcy. Niestety, wczesna diagnostyka chłoniaków i szybkie rozpoczęcie leczenia jest nasza piętą achillesową. Dzieje się to z winy zarówno samych pacjentów, jak też lekarzy pierwszego kontaktu. Zdarza się, że powiększone węzły chłonne są miesiącami leczone za pomocą kolejno zmienianych antybiotyków, środków przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Bywa też i tak, że lekarze mimo iż podejrzewają chłoniaka lub inny proces nowotworowy, nie diagnozują pacjentów w wieku podeszłym. Na zasadzie: i tak ma Pan szczęście, że przeżył 70 lat w dobrym zdrowiu. Tymczasem w połowie przypadków zdiagnozowanie przewlekłej białaczki limfocytowej przypada na okres pomiędzy 65. a 70. Jest to więc nieetyczne, niezgodne z praktyką medyczną. Pacjent powinien być zdiagnozowany bez względu na wiek, który oczywiście musi się uwzględniać przy doborze optymalnej terapii. Mój gabinet znajduje się na pierwszym piętrze w budynku bez windy. Zjawiła się kiedyś u mnie 89- letnia pacjentka z chłoniakiem. Pytam, ją czy z kimś przyszła. Odpowiada, że tak z Duśkiem. Po czym patrząc mi prosto w oczy mówi, panie doktorze, ja muszą żyć, bo kto się Duśkiem zajmie. Mój mąż jest 13 lat ode mnie starszy… Tekst: Halina Pilonis nowotwory Shazza ma chłoniaka. Na tę chorobę cierpieli też Agata Buzek i założyciel Pudelsów Aktorka Agata Buzek, piosenkarka Shazza, blogerka Georgie Swallow – to tylko niektóre znane osoby, które otwarcie mówią o swojej walce z chłoniakiem. To podstępna... Klaudia Torchała Shazza ma chłoniaka. Jakie badania pomagają go wykryć? U Shazzy, 55-letniej piosenkarki okrzykniętej niegdyś "królową disco-polo", zdiagnozowano kilka lat temu nowotwór — chłoniaka. Przyznała, że o chorobie... Klaudia Torchała Ten nowotwór często mylony jest z przeziębieniem lub grypą Wszyscy znamy objawy przeziębienia. Kaszel, katar czy drapanie w gardle mogą jednak zwiastować coś znacznie bardziej poważniejszego - nowotwór złośliwy. Na... Chłoniak - podział, objawy, przyczyny, leczenie, rokowania [WYJAŚNIAMY] Nie warto bagatelizować długo utrzymujących się powiększonych węzłów chłonnych. Dlaczego? W ten sposób objawiają się nowotwory tkanki chłonnej. Mogą one być... Matylda Mazur "Chcę zobaczyć, jak mój syn zdaje maturę". Pomóżmy Ani wygrać z chłoniakiem Ania ma 46 lat. Zanim zachorowała, pracowała w Zespole Szkół Specjalnych w Radomiu. Opiekowała się dziećmi z niepełnosprawnościami. Teraz sama potrzebuje pomocy,... Magda Ważna Ten chłoniak mylony jest z alergią, łuszczycą i atopowym zapaleniem skóry. Wczesna, prawidłowa diagnoza to szansa na lepsze życie Na zewnątrz widać tylko wykwity skórne, dlatego niektórzy myślą, że to choroba skóry. Wygląda to nieestetycznie, więc chorzy są stygmatyzowani… Jednak pod... Chłoniak Hodgkina - jeden z najrzadszych nowotworów. Jak wygląda jego leczenie w Polsce? - W Polsce jesteśmy w szczęśliwej i w nieszczęśliwej sytuacji. Z jednej strony pacjenci z progresją lub nawrotem HL po przebytej procedurze ASCT mają dostęp do... Prof. Wiesław Jędrzejczak: na białaczki i chłoniaki chorujemy w sposób niezależny od koronawirusa - Pacjenci, którzy nie zgłaszają się dzisiaj, zgłoszą się "jutro" z chorobami bardziej zaawansowanymi. "Zamrażarka chorych" jest jedną z rzeczy, których się boję... Zuzanna Opolska Chłoniak Burkitta Chłoniak Burkitta to nazwa określająca typ nowotworów złośliwych zaliczanych do grupy chłoniaków nieziarnicznych. Ten typ nowotworu występuje głównie u osób... "Podejście do choroby to 80 proc. sukcesu. Nie płacz, tylko walcz." Jak pokonać chłoniaka? Po chorych na chłoniaki często nie widać choroby. Z jednej strony to dobrze, bo choroba pozwala normalnie funkcjonować. Z drugiej źle – bo można długo nie... Iwona Dudzik
Chłoniak Hodgkina – początek świadomego życia. 24 lutego, 2021. Redakcja. Diagnoza choroby nowotworowej, później leczenie może generować wiele zmian w życiu i w podejściu do najbardziej oczywistych codziennych kwestii. Pacjenci skupiają się na leczeniu, na działaniach tu i teraz, nierzadko pada też hasło o walce – co jest
Chłoniaki to nowotwory złośliwe węzłów chłonnych. Są jednym z częstszych nowotworów u dzieci. Węzły zrastają się ze sobą tworząc duży guz. Chłoniaki to choroba nowotworowa białych ciałek krwi (limfocytów). Są one jednym z najważniejszych elementów naszego układu odpornościowego. Przemieszczają się we krwi i węzłach chłonnych i mają za zadanie chronić ludzi przed chorobami. Czasem jednak limfocyty, zamiast obrońcami, stają się agresorami. Wystarczy, ze w jednej z tych komórek nastąpi przemiana i powstanie patologiczny klon komórkowy, który rozrasta się, niszczy prawidłowe tkanki, powoduje zaburzenia immunologiczne i metaboliczne. Według Światowej Organizacji Zdrowia liczba zachorowań na chłoniaki wzrasta o około 4-5 % rocznie. Chłoniaki dzielimy na chłoniaki Hodgkina (ziarnicę złośliwą) i chłoniaki nieziarnicze (ang. non-Hodgkin lymphoma, NHL). W Polsce odnotowuje się co roku około 1000 nowych zachorowań na ziarnicę złośliwą i około 6000 na chłoniaki nieziarnicze. Ryzyko zachorowania na te drugie rośnie wraz z wiekiem, osiągając szczyt między 70. a 80. rokiem życia. Z kolei ziarnica złośliwa atakuje najczęściej około 20-30 roku życia i po przekroczeniu u dzieci Chłoniaki Hodgkina i inne chłoniaki atakujące dzieci mogą być dziś z powodzeniem leczone. Jedynym warunkiem jest wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie terapii. Rodziców powinno zaalarmować: powiększenie węzłów chłonnych na szyi, poranne wymioty, ból głowy, ponad 14 dni gorączki, zaparcia, uporczywy kaszel, guzowate obrzmienia tkanek i narządów, bóle kostne oraz złamania kości na wskutek lekkiego urazu. Monika K Witam chcialbym sie dowiedziec czy chorujac na ziarnice zlosliwa juz dziesiaty rok, przysluguje [renta] wybralem 6 seri chemioterapi i 28 na odpis * ~mily U mojej kuzynki stwierdzono choniaka burkita jest po zakończonej chemioterapi ale ma strasznie złe wyniki i jest bardzo słaba guza miała na szyi był bardzo duży po chemi się zwapnił nie ma go ale bardzo się martwię dziewczyna ma 23 lata czy jest szansa na wyleczenie? ~iza Czy jak sie ma chlonniaka to czy wszystkie wezly sa powiekszone? ~Agusia:-(
Forum dla właścicieli psów z chłoniakiem FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj Rocky moj przewodnik zycia - chlonniak watroby i nerek
Nowotwór to nie wyrok. Ponad połowa pacjentów z agresywnym chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B odzyskuje zdrowie. A może być ich jeszcze więcej. Polscy pacjenci z nawrotowym, opornym na leczenie chłoniakiem typu B z nadzieją czekają na terapię. Fot. Thinkstock / Getty Images Nowotwór to nie wyrok. Ponad połowa pacjentów z agresywnym chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B odzyskuje zdrowie. A może być ich jeszcze więcej. Polscy pacjenci z nawrotowym, opornym na leczenie chłoniakiem typu B z nadzieją czekają na terapię. Chłoniak to nowotwór wywodzący się z nieprawidłowych komórek układu chłonnego (limfocytów B lub T), które mnożą się bez kontroli organizmu. W obu przypadkach moment rozpoznania jest dla pacjentów jednym z najtrudniejszych w życiu. – Diagnoza każdej choroby nowotworowej to rewolucja dla pacjenta i wyzwanie dla lekarza, który musi przygotować chorego na to, by zmierzył się z rozpoznaniem - mówi dr Monika Długosz-Danecka, hematolog ze Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Komórki chłoniaka już w początkowych stadiach choroby trafiają do krwi lub szpiku, skąd przez naczynia krwionośne mogą przedostać się praktycznie do każdego miejsca w organizmie. Z tego powodu leczenie chirurgiczne ma tutaj niewielkie zastosowanie. Jednak chłoniak, w przeciwieństwie do większości nowotworów, jest wrażliwy na leki chemiczne (np. cytostatyki), dlatego tak wielu pacjentów jest skutecznie leczonych za pomocą chemioterapii. Aby jednak leczenie zakończyło się sukcesem, na początku musi być przeprowadzona prawidłowa diagnostyka. – To jest kluczowe, jeżeli rozpoznanie jest właściwe, może być dobrana odpowiednia terapia i taki pacjent ma szansę na pełne wyleczenie i prawidłowe funkcjonowanie, zarówno w życiu rodzinnym, jak i w społeczeństwie – zapewnia hematolog. Trudności diagnostyczne Najczęstszym objawem chłoniaka są powiększone, niebolesne węzły chłonne wyczuwalne na szyi, pod pachami czy w pachwinach. Na toczący się proces chorobowy mogą wskazywać również: stany podgorączkowe, osłabienie, zlewne nocne poty, świąd skóry, utrata masy ciała, kaszel czy duszności. Są to jednak objawy mało charakterystyczne, towarzyszące wielu różnym schorzeniom, w tym tak banalnym jak przeziębienie czy infekcje wirusowe. Ostateczne rozpoznanie następuje po wykonaniu badania histopatologicznego oraz immunohistochemicznego węzła chłonnego lub innej tkanki narządu zajętego przez nowotwór. WARTO PRZECZYTAĆ Niejasne przyczyny Z każdym rokiem w Polsce odnotowuje się blisko 7,5 tys. zachorowań na chłoniaki, z tendencją wzrostową o 4-5 proc. rocznie. Plasują się one na 6. miejscu u mężczyzn i 7. u kobiet wśród najczęściej występujących nowotworów w Polsce. Jakie są ich przyczyny? – O ile w przypadku raka płuca, piersi czy wątroby można dość łatwo zidentyfikować przynajmniej czynniki ryzyka, to w przypadku nowotworów układu chłonnego jest to bardzo trudne – mówili eksperci z dziedziny hematologii podczas debaty „Do Rzeczy” poświęconej wyzwaniom medycznym i systemowym w leczeniu chłoniaków. Wśród prawdopodobnych czynników ryzyka wymienia się: infekcje wirusowe i bakteryjne, dietę wysokotłuszczową, promieniowanie jonizujące, ekspozycje na środki chemiczne, wcześniejsze leczenie przeciwnowotworowe oraz przyjmowanie leków immunosupresyjnych. Agresywny DLBCL występuje najczęściej Dużo ważniejsze od ustalenia przyczyn jest dokładne określenie, jaki to typ chłoniaka, bowiem od tego uzależniony jest wybór terapii. Istnieje ponad sto rodzajów nowotworów układu chłonnego, które różnią się stopniem zagrożenia i w związku z tym także rokowaniem dla pacjenta. Są wśród nich chłoniaki o łagodnym przebiegu (indolentne), rozwijające się latami i dające dobrą odpowiedź na leczenie, oraz agresywne, które wymagają natychmiastowej terapii. Spośród wszystkich nowotworów układu chłonnego najczęściej diagnozowany jest chłoniak agresywny rozlany z dużych komórek B. Jest to nowotwór szybko postępujący, a to oznacza, że bez leczenia doprowadziłby do objawów wtórnych (uciskowe, systemowe uszkodzenia narządowe) i jest dla pacjenta wyrokiem w ciągu kilku miesięcy. Choroba ta w 50 proc. rozpoznawana jest u osób powyżej 65 roku życia, co staje się dodatkowym wyzwaniem dla chorych i lekarzy ze względu na schorzenia współistniejące. Chłoniak nawrotowy i oporny na leczenie Leczenie DLBCL (chłoniaka rozlanego z dużych komórek B) z racji agresywnego przebiegu wymaga radykalnych działań – zahamowania choroby i podjęcia wysiłków zmierzających do całkowitego wyleczenia, tak aby nie doszło do nawrotu. Standardem leczenia w pierwszej linii jest finansowana przez NFZ terapia R-CHOP (chemioterapia w skojarzeniu z rytuksymabem), która pozwala opanować nowotwór u 60-70 proc. pacjentów. Rokowanie ulega znacznemu pogorszeniu, jeśli na skutek wykształcenia mechanizmów oporności lub wznowy nowotworu leczenie pierwszej linii okazuje się nieskuteczne. Pacjenci z DLBCL stanowią 35 proc. wszystkich chorych na chłoniaki. – Doskonale wiem, jak czuje się pacjent dowiadujący się, że dotychczasowe leczenie nie dało spodziewanego rezultatu. Ta druga diagnoza jest dla nas prawdziwym dramatem, może nawet większym niż pierwsza – mówi Jacek Gugulski, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pomocy Chorym Na Przewlekłą Białaczkę Szpikową. W przypadku wznowy lub oporności lekarze standardowo intensyfikują terapię, podając pacjentom wysokodozowaną chemioterapię wspartą przeszczepieniem szpiku kostnego. Jednak nie każdy może z tego skorzystać. – Taki standard jest możliwy tylko w przypadku ludzi młodych, którzy są w dobrej formie i nie są obciążeni licznymi chorobami towarzyszącymi – zaznacza dr Monika Długosz-Danecka. – A trzeba pamiętać, że grupa pacjentów z DLBCL to osoby starsze, często obciążone innymi schorzeniami, np. układu sercowo-naczyniowego. Najsłabsi czekają na jedyną szansę – Dla chorych, którzy nie kwalifikują się do wysokodozowanego leczenia lub taka opcja była już przeprowadzona i okazała się nieskuteczna, nie ma praktycznie, poza badaniami klinicznymi, żadnych innych rozwiązań. Mamy jedynie postępowanie paliatywne – podkreśla Długosz-Danecka. Szansą dla nich może być piksantron, jako jedyny zarejestrowany (w 3. i 4. linii leczenia) we wskazaniu do stosowania w monoterapii wielokrotnie nawracającego lub opornego na leczenie, agresywnego chłoniaka z komórek B u osób dorosłych. To lek, który nie jest jeszcze w Polsce refundowany, mimo że charakteryzuje się znacznie mniejszą kardiotoksycznością w porównaniu do klasycznych, zarejestrowanych antracyklin (doksorubicyny i innych). – Moje doświadczenia z lekiem są bardzo dobre. Do tej pory był on dostępny jedynie w ramach badań klinicznych i darowizny od producenta. Mamy pacjenta, który dzięki temu był nim leczony. To był pacjent oporny na trzy linie leczenia i dopiero po podaniu piksantronu uzyskał remisję – mówi Monika Długosz-Danecka. Piksantron to lek wskazany dla stosunkowo niewielkiej grupy chorych (ok. 200 pacjentów), u których inne formy leczenia zawiodły. O refundację leku dla tych z definicji najsłabszych Polaków apeluje Jacek Gugulski, który dostrzega ogromny przełom, jaki nastąpił w leczeniu pacjentów onkologicznych. – Ubiegłoroczne decyzje MZ dały wielu pacjentom i lekarzom narzędzia do walki o życie i możliwość kontrolowania choroby w kilku przypadkach nowotworów. Korzystne zmiany zaszły, w leczeniu pacjentów z chłoniakiem Hodgkina. Z tym większą nadzieją na swoją szansę czekają pacjenci z agresywnym, opornym na leczenie chłoniakiem z komórek B. I dodaje: Warto pamiętać, że walka toczy się tu o najwyższą stawkę. Czasami sytuacja jest tak dramatyczna, że chorzy muszą kupować leki za własne pieniądze. Jesteśmy przecież w Unii Europejskiej, chcielibyśmy, żeby nasi pacjenci byli leczeni tak, jak pacjenci w innych krajach. Fantastyczne jest to, że w momencie gdy pacjent dostaje lek, jest szansa na życie. To najważniejsze!
KWGLYH. n78cwbc26a.pages.dev/2n78cwbc26a.pages.dev/3
chłoniak u dzieci forum
